معنی چراغ چشم - جستجوی لغت در جدول جو

چراغ چشم(چَ /چِ غِ چَ / چِ)

لغت نامه دهخدا

گران چشم

آنکه چشمان درشت دارد، درشت چشم

فرهنگ فارسی عمید

فراخ چشم

ویژگی آنکه چشمان بزرگ و گشاده دارد

فرهنگ فارسی عمید

چراغ کش

آنکه چراغ را بکشد و خاموش کند، کنایه از کسی که چراغ را خاموش کند تا در تاریکی عمل شنیع انجام دهد

فرهنگ فارسی عمید

زاغ چشم

کسی که چشمان کبود دارد، کبودچشم

فرهنگ فارسی عمید

چراغ شمس

(چَ / چِ غِ شَ)

کنایه است از خورشید. چراغ روز. آفتاب:
این چراغ شمس کو روشن بود
نزفتیلۀ پنبه و روغن بود.
مولوی

لغت نامه دهخدا

چراغ شام

(چَ / چِ غِ)

چراغ که هنگام شام روشن کنند. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

فراخ چشم

(فَ چَ / چِ)

اعین. آنکه چشمی بزرگ و گشاده دارد. (یادداشت بخط مؤلف) : واشق مردی بود معتدل بالا و فراخ چشم. (مجمل التواریخ و القصص)

لغت نامه دهخدا

گران چشم

(گِ چَ / چِ)

بزرگ چشم. (منتهی الارب). علی (بن ابیطالب) مردی بود معتدل قامت ضخم شکم سخت عظیم، سپید، سر و ریش بزرگ داشت چنانکه همه سینه بپوشانیدی و گران چشم بود، اما نیکوروی بود و با هیئت و موی بسیار بود بر سینۀ وی. (مجمل التواریخ و القصص) ، بدچشم. (ناظم الاطباء) ، مرادف ستورچشم. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

چراغ شب

(چَ / چِ غِ شَ)

ماهتاب. (ناظم الاطباء) ، چراغ که در شب افروزند. و چراغ شب باران و چراغ شب مهتاب، هر کدام معروف و کنایه از آنست که لطفی ندارد. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

زاغ چشم

(چَ / چِ)

کنایه از کبودچشم. (آنندراج) :
دمان همچو شیر ژیان پر ز خشم
بلند و سیه خایه و زاغ چشم.
فردوسی.
که در چین زاغ چشمی نام فرهاد
که در صنعت تراشی بوده استاد.
ملافوقی یزدی (از آنندراج).
زال کند سرمه در داغ چشم
گاو پس از مرگ شود زاغ چشم.
امیرخسرو دهلوی (از آنندراج).
و رجوع به زاغ شود

لغت نامه دهخدا